กุมภาพันธ์ 24, 2016

หมวดหมู่ ทั่วไป-อื่นๆ เกี่ยวกับทางวัดสันป่ายางหลวง

ประวัติพระพุทธรูปทองคำ

วันที่ ๙ พฤษภาคม ๒๕๔๘ เวลา ๑๗.๔๕ น. คุณไพศาล แสนไชย พร้อมด้วยญาติมิตรทางธรรมได้มาถวายเจดีย์ทรายที่วัดสันป่ายางหลวง เมื่อเสร็จพิธีแล้วพระครูบาอินทรได้มอบพระพุทธรูปให้กับไพศาล พระครูบาต้องการทราบว่า พระพุทธรูปองค์นี้มีประวัติและความเป็นมาอย่างไร?

วันที่ ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๔๘ เวลา ๑๖.๔๗ น. คุณไพศาล แสนไชยพร้อมด้วยญาติธรรมเดินทางมาที่วัดสันป่ายางหลวง นำพระพุทธรูปมาคืนพระครูบาอินทร พร้อมกับเล่าประวัติ ความเป็นมาของพระพุทธรูปทองคำ ตามนิมิตดังต่อไปนี้

ขอหื้อความมงคลจงบังเกิดขึ้นแก่ข้าพเจ้านายไพศาล แสนไชย ที่ได้นำพระพุทธรูปไปสักการะบูชาที่บ้าน ๔ วัน รู้สึกเป็นมงคลกับตัวข้าพเจ้าเอง คืนวันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๔๘ ได้นิมิตหมายไป ได้ไปปะ พบปะกับท่านพระยาสุระวะลือชัยสงคราม หรือ หนานทิพย์ช้าง(เจ้าทิพย์ช้าง) สุระวะเจริญชัย เจ้าลั้ว ท่านก่ได้บอกว่า ไพศาลเหย ผู้เป็นล่ามในเมืองมนุษย์ เมื่อโลกมนุษย์ไคร่ฮู้เรื่องพระเจ้าที่ได้ไปกราบไหว้ ข้าก่จะเล่าฮื้อฟัง พระเจ้าองค์นี้ ตั๋วข้านี้ละเป็นคนแป๋ง คนเป๋นเก๊า ข้ากั๊บลูกน้องซึ่งเป็นคนธรรมดา ชาวบ้านธรรมดา มีความรู้ความชำนาญเกี่ยวกับการสร้างพระ เป๋นชาวนาชาวสวน มีความชำนาญในการทำพระ ได้รับการแต่งตั้ง ซึ่งเป็นญาติ ๆ กั๋นเป๋นข้าราชการในราชสำนัก คล้าย ๆ เป็นช่างหลวง เป็นหลานของเจ้าทิพย์ช้าง เจ้าลำปาง หนานติ๊บช้าง เป๋นต้นตระกูลเจ้านายฝ่ายเหนือบ่าเดี๋ยวนี้ เปิ้นว่าพระเจ้าตนนี้สาเหตุที่ สร้างขึ้นมาเพื่อเอาบุญกุศลในการเฉลิมฉลองตำแหน่งของท่าน ตอนนั้น เปิ้นก่ได้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้สรรพสัตว์ที่เปิ้นได้ฆ่าได้แกงกั๋นมา หื้อได้รับส่วนบุญนี้ ไปหาข้าศึกศัตรูที่ เต๊กเต๋งกั๋นมา จากจาวบ้านจาวเมืองตั้งขึ้นเอง มีตุ๊เจ้าเป็นเก๊า ร่วมมือร่วมใจกันหมด แล้วก็ในตอนนั้น มีช่างที่เป็นชาวบ้านเปิ้นมาช่วยกั๋นทำ สลักหล่อหลอมพระเจ้าต๋นนี้ต๋ามที่กึ๊ดไจ๋ไว้ ซึ่งในคราวนั้นก็ได้มีหลานของเปิ้น ชื่อว่า นายน้อยคำอ้าย เป็นชาวบ้าน นายน้อยคำติ๊บ นายขนานจั๋นตา เมื่อทำเสร็จแล้ว ก็ได้มีก๋ารอบรมสมโภชน์ที่วัดพระธาตุลำปางหลวง อบรมสมโภชน์พร้อมกั๊บพระแก้วขาว พระแก้ว

ขาวมีมาก่อนแล้ว พระแก้วดอยเต้า (พระครูบาอินทร – ที่เปิ้นแป๋งจำลอง อยู่ในพิพิธภัณฑ์วัดพระธาตุลำปางหลวง วัดพระแก้วดอยเต้าอยู่ในเมือง พระแก้วดอยเต้า บ่าเดี่ยวถ้าจะย้ายไปวัดลำปางหลวง) พระเจ้าองค์นี้ไผไค่ไหว้ เป๋นพระเจ้าแห่งความชุ่มเย็นเป็นพุทธานุภาพ สร้างความเจริญในลาภยศในตำแหน่ง ไผมีตำแหน่งขัดสน หื้อมาขอได้ ทีนี้เปิ้นก็บอกว่าสล่า ทั้ง ๓ คน ได้มาด้วยบุญกุศล ชาตินี้ก็ได้มาเกิดในรั้วในเวียง

น้อยคำอ้ายเกิดมาจาดนี้ บ่าเดี่ยวนี้เขามีจื้อว่านายสรวิช โอ… นามสกุลนี้ใหญ่โต ภิรมย์ภักดี คน ๆ นี้มันมาเกิดในเมืองมนุษย์เมื่อปี๋วอก พระศาสนาล่วงไปสองพันห้าร้อยสิบเอ็ด คือ พศ.๒๕๑๑ มันเกิดเดือนกุมภา เดือน ๓ เมือง

ต่อไปนายน้อยคำติ๊บเกิดมาจาดนี้เขาคนนี้มีกรรมมีเวร เขาคนนี้ บุญก็ได้ทำกรรมก็ได้แต่ง เกิดมาจาดนี้บุญได้เกิดมาเป๋น

มนุษย์ เป๋นแม่ญิงไปเหีย ชื่อปีจิต หรือ ปิยะจิตร ฟังบ่ชัด เน้อ นามสกุลเดียวกั๋น เขาไปเกิดตวยกั๋น ภิรมย์ภักดี อันนี้มาเกิดในเมืองมนุษย์ในปี๋หมา พศ.๒๕๑๓ ยามหนาววันที่ ๑๓ คนที่สามขนานจั๋นตาเกิดมาจาดนี้มีชื่อว่า ประวิณ นามสกุลเดียวกั๋น ภิรมย์ภักดี เขาไปตวยกั๋น เขาอธิษฐานไปไหนไปตวยกั๋น หยาดน้ำไว้ มันมาเกิดในโลกมนุษย์ในปี๋กระต่าย พศ.๒๕๑๘ สองพันห้าร้อยสิบแปด ปี๋กระต่ายเน้อ เกิดหลังเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน

ประวัติพระพุทธรูปทองคำ – พระเจ้าสุระวะลือ(ฤๅ)ชัยมหามุนีศรีละกอน – ๒ –

)))))))))(((((((((

สองวัน เกิดหลังพระราชินีนาถเมืองไทย ๒ วัน เอ่อแสดงว่าเกิดวันที่ ๑๔ สิงหา เขาไล่ ๆ กั๋น พศ.ไล่ ๆ กั๋น พ.ศ. ๑๑ , ๑๓ , ๑๘ , ขาเดียวกั๋น กิ๋นเหล้ากิ๋นตวยกั๋น คลานก็คลานตวยกั๋น ยะอะหยังก็ยะตวยกั๋น ปะคนหนึ่งก็เจอคนหนึ่ง ว่าอย่างนี้ ตึงป๊ะตึงสาม

พระเจ้าต๋นนี้สมโภชน์เสร็จแล้วก็ได้มอบหื้อกับวัดไว้ วัดพระธาตุลำปางหลวง ต๋อนนั้นบ้านเมืองกำลังจะเป็นปึกแผ่น กำลังจะดีกั๋น กำลังเสร็จศึกสงคราม เจ้าอาวาสตอนนั้นก็ป่วยหนัก ตุ๊หลวงต๊นนั้นนา เอาว่าต๋อนนั้นเจ้าหลวงป่วยหนัก บ่ไค่ฮู้คิง ก็เลยหื้อพระลูกวัดมอบแทนชื่อว่า สะหวาตุ๊เจ้ามารวิชัย เป็นพระในวัดนั้น เกิดมาจาดนี้ก็คือ เจ้าของพระองค์นี้บ่าเดี่ยวนี้ (ทุกคน ณ ที่นั้นเอ่ยนามพร้อมกันว่า ครูบาอินทร ) เจ้าของพระเจ้าบ่าเดี๋ยวนี้ เปิ้นงามเน้อพระเจ้า เปิ้นงาม สัดส่วนดี เมื่อปะหมู่นี้แล้ว(สรวิช

, ปิยะจิตร,ประวิณ) ฮื้อปะสามคนนี้แล้วก็ถามหานายวาปี ภิรมย์ภักดี คน ๆ นี้ ก็คือ เป็นลุงของเขาชาติก่อน อ้ายป้อของน้อยหนานทั้งสาม เป็นอ้ายป้อ แล้วก็เป๋นผู้ดูแล สองสามคนนี้ ถ้าจะ เป๋นลูกกำพร้า ไปตังใดเขาไปตวยกั๋น ป๊ะชาตินี้ ถามเขาว่าจาดนี้เป็นอะหยังกั๋น ถามเขาเท่านี้ เขาเกิดชาติหน้าก็หื้ออธิษฐานไปปะกั๋นแหม อธิษฐานกับพระเจ้านี้ก็ได้ หื้อหมั่นสร้างบุญกุศล แล้วเปินก็บอกชื่อชาติหน้าด้วย ชื่อชาติหน้าของแต่ละคนบอกเป็นอย่าง ๆ เรื่องกรรม เรื่องบุญ จะเป็นอย่างไร กรรมเขาจะแก้ไขอย่างไร หื้อชีวิตมีความสุขในโลกหน้า กรรมใดจะมาเบียดเบียนชีวิตในภายหน้า เมื่อจะอบรมสมโภชน์ ก็ได้พร้อมใจกันตั้งชื่อพระเจ้าตนนี้ว่า พระเจ้าสุระวะลือชัยมหามุนีศรีละกอน (เวียงละกอน – เวียงลำปาง นครลำปาง จังหวัดลำปาง ในปัจจุบัน) วันเดือนดีปี๋ใหม๋ มาสะหละสะหลุงก่อน เป๋นพระเจ้าชุ่มเย็นตวย แต่กำนี้บ่มีไผฮ้องในสมัยนั้น ฮ้องแต่พระเจ้าทิพย์จักร์ พระเจ้าทิพย์ช้าง ฮ้องต๋ามคนทำคนแป๋ง เอาชื่อคนแป๋งใส่ไว้เหีย ต้นพระเจ้าทิพย์ช้างหรือเจ้าพระยาลือชัยเปิ้นก็มีความ ปี๋ติยินดีอนุโมทนาตวยที่พระเจ้าได้มาตกอยู่ที่นี่ ตกอยู่ในบ้านคนเมืองคนมันบ่ดี เปิ้นว่า มันฮ้อน ของมันบ่อไจ้ เปิ้นอธิษฐานว่าขอหื้อตกอยู่ที่วัด อยู่ที่วัดดี เจ้าของเปิ้นอธิษฐานขอหื้ออยู่ตี้วัด ขอหื้อเทวบุตรเทวดารักษาไว้ ขอหื้อตกเป็นของวัดของวาตลอดไป ด้วยศึกสงครามในสมัยนั้น คนนั้นเอาไปคนนี้เอาไปก็หลงไป ไปตกที่คน ก็ทำหื้อฮ้อนเนื้อฮ้อนใจ๋ อยู่ที่วัดตี้ดีแล้ว เปิ้นก็ขออนุโมทนาได้ไหว้ได้สากับพระเจ้า ขอหื้อมีความสุขร่มเย็นเป็นสุขทุกผู้ทุกคน มีโชคมีลาภกั๋น เปิ้นก็ต่อตอนท้ายว่า ขออนุโมทนาตวยเน้อ นำเรื่องนี้ไปบอกโลกมนุษย์ บอกอย่างนี้ ผมก็บอกต๋ามนี้เน้อ อาจ๋ารย์

)))))))))(((((((((