พระเจ้า ๕ พระองค์ ด้านหน้าพระวิหารพระเขียวโขงวัดสันป่ายางหลวง จ.ลำพูน (ธรรมกาเผือกฉบับล้านนา)

กุมภาพันธ์ 24, 2016

ป้ายกำกับ พระเจ้า ๕ พระองค์ ด้านหน้าพระวิหารพระเขียวโขงวัดสันป่ายางหลวง จ.ลำพูน (ธรรมกาเผือกฉบับล้านนา)

พระเจ้า ๕ พระองค์
ด้านหน้าพระวิหารพระเขียวโขงวัดสันป่ายางหลวง จ.ลำพูน (ธรรมกาเผือกฉบับล้านนา)

เมื่อตายจากภพชาติไก่ , อีเห็น , เต่า , โค , มนุษย์(ครอบครัวนายพราน) ด้วยแรงแห่งคำสัจจะที่ให้ไว้ต่อกัน ชาติต่อมาจึงได้เกิดร่วมกันเป็นลูกกาเผือก “กาเผือกสองผัวเมียอาศัยอยู่ในป่าใหญ่ ทำรังอยู่บนต้นมะเดื่อใกล้ริมฝั่งแม่น้ำ ต่อมาแม่กาเผือกตกไข่ออกมา ๕ ฟอง กาทั้งสองรักษาดูแลไข่เป็นอย่างดีด้วยความรักความเอ็นดู ผลัดกันทำหน้าที่ของพ่อแม่ด้วยดีเสมอมา อยู่มาวันหนึ่งฝนตกหนัก มีลมพายุใหญ่พัดเอาต้มไม้ล้มระเนระนาดโค่นลงราบเรียบเป็นหน้ากลอง ต้นมะเดื่ออันเป็นที่ทำรังของแม่กาเผือกก็เช่นกัน ไข่ทั้ง ๕ ฟองพลัดตกลงสู่สายน้ำไหลไปตามสายน้ำคนละทิศคนละทาง หลังพายุฝนสงบ แม่กาเผือกบินสู่ท้องฟ้าสายตาจ้องมองหาไข่ จนเวลาผ่านไปหลายวันคิดได้ว่าลูกของตนคงตายแล้ว ความอาดูรโศกเศร้าเสียใจที่มีต่อไข่ของตน ไม่เป็นอันกินอันนอนร่างกายก็ซูบผอม ตรอมใจตายในที่สุด ด้วยบุญกุศลที่ได้เป็นผู้ให้กำเนิดแห่งหน่อพุทธังกูร ส่งให้แม่กาเผือกไปเกิดในพรหมโลก เป็นพรหมชื่อ ฆฏิการมหาพรหม (ผกาพรหม)
ไข่ใบที่ ๑ ไหลไปค้างที่ชายป่าแห่งหนึ่ง เป็นบริเวณที่แม่ไก่ชื่อว่า กกุสันธตาทีสวาที ลงมากินมาอาบ แม่ไก่เห็นไข่ก็เกิดความเมตตา จึงนำไปฟูมฟักดูแลจนฟักออกมาเป็นมนุษย์เพศชาย
ไข่ใบที่ ๒ ไหลไปค้างที่ชายหาด เป็นบริเวณที่แม่นาคชื่อว่า โกนาคมโน ลงมาเล่นน้ำ ขณะกำลังเพลิดเพลินไปตามกระแสน้ำ สายตาก็เหลือบไปเห็นไข่ฟองหนึ่งติดอยู่ที่ชายหาด แม่นาคก็เกิดความรักความเมตตานำไปเก็บไว้ในถ้ำ เฝ้ารักษาเป็นอย่างดี อยู่ต่อมาไม่นานไข่ใบนั้นก็แตกออกมา ภายในไข่เป็นร่างของทารกเพศชายรูปร่างหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู แม่นาคเฝ้าถนอมกล่อมเลี้ยงจนทารกนั้นเติบใหญ่มีรูปร่างบุคลิกดีน่าเกรงขาม
ไข่ใบที่ ๓ ไหลไปค้างอยู่ที่เกาะทราย เป็นสถานที่ที่แม่เต่า ชื่อ กัสสัปโป อาศัยอยู่ หลังจากเสาะหาอาหารจนอิ่มแล้ว ขณะขึ้นจากแม่น้ำก็ได้พบไข่ใบหนึ่ง ทันทีที่ได้พบเห็นไข่ใบนั้นก็เกิดความเมตตารักใคร่จึงนำไปเก็บไว้ ต่อมาไม่นานก็ฟักออกมาเป็นเด็กน้อยเพศชายรูปงาม แม่เต่าก็เลี้ยงมาจนเติบใหญ่
ไข่ใบที่ ๔ สายน้ำพัดพาไปค้างอยู่ที่ท่าน้ำ เป็นที่ที่แม่โคชื่อ โคตโม ลงมากินน้ำเป็นประจำ ได้เห็นไข่ใบนั้นเกิดกุศลจิตจึงนำไปเก็บไว้ ณ ที่อยู่ของตน เมื่อไข่แตกออกมามีร่างเป็นมนุษย์เพศชาย แม่โคก็เอานมของตนเลี้ยงดูจนเติบใหญ่
ไข่ใบที่ ๕ ไหลไปค้างอยู่ที่ชายป่า ซึ่งเป็นที่อยู่ของแม่คน ชื่อ อริยเมตไตรโย เมื่อเห็นไข่ก็เกิดเมตตา นำไปเก็บรักษาไว้ในถ้ำ ไม่นานไข่ก็แตก ภายในไข่เป็นทารกเพศชาย แม่คนก็ได้เลี้ยงดูฟูกฟักจนทารกนั้นเติบใหญ่
๑๖ ปีผ่านไป เกิดความสงสัยว่า เรานี้เกิดมาจากไหน? แม่ที่เลี้ยงเรามาเป็นแม่บังเกิดเกล้าจริงหรือ? แม่เราเป็นสัตว์ แต่เราเป็นมนุษย์ จึงเข้าไปถามแม่ของตนเองว่า เหตุการณ์เรื่องราวเป็นมาอย่างไร?
แม่ไก่ แม่นาค แม่เต่า แม่โค แม่คน ต่างก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง เมื่อได้ทราบความจริงก็อยากพบแม่ที่แท้จริงของแต่ละคน จึงกราบลาแม่เลี้ยงของตนเพื่อเดินทางไปตามหาแม่ที่แท้จริง ก่อนออกเดินทางก็ได้บวชเป็นฤาษี แม่เลี้ยงทั้ง ๕ คนก็อนุญาต อวยชัยให้พร ไปแล้วอย่างไปลับขอให้กลับมาเยี่ยมแม่บ้าง ถ้าได้ตรัสรู้ธรรมเป็นพระโพธิญาณพุทธเจ้าแล้ว ขอฝากชื่อของแม่ไว้ด้วย เพื่อเป็นอนุสรณ์ต่อไปในวันข้างหน้า
แม่ไก่ – ขอให้เป็นชื่อของพระพุทธเจ้าในอนาคตว่า กกุสันธะ แม่นาค – ขอให้เป็นชื่อของพระพุทธเจ้าในอนาคตว่า โกนาคมนะ
แม่เต่า – ขอให้เป็นชื่อของพระพุทธเจ้าในอนาคตว่า กัสสปะ แม่โค – ขอให้เป็นชื่อของพระพุทธเจ้าในอนาคตว่า โคตมะ
แม่คน – ขอให้เป็นชื่อของพระพุทธเจ้าในอนาคตว่า อริยเมตไตรยะ
ทำนุ รัตนันต์
เรียบเรียง-บันทึก ๙ พฤศจิกายน ๒๕๔๘